Svakog praznika i nedeljom na liturgiju dolaze vernici iz Trebinja i okoline ali i Crne Gore i Srbije
Specijalno za „Politiku”
Trebinje – Manastir Svetih apostola Petra i Pavla u blizini Trebinja posećuju brojni vernici i turisti. Ova znamenita pravoslavna bogomolja iz četvrtog veka, koju su Turci porušili u 15. veku, obnovljena je 1998. godine zalaganjem vladike Atanasija. Obnova manastira je veoma značajna za stanovništvo Hercegovine. „Svakodnevno imamo jutrenje, večernju molitvu, svakog praznika i nedeljom održavamo svetu liturgiju”, priča igumanija Pavla.
Ona je pre rata živela u Zenici a u Hercegovinu je došla zajedno sa roditeljima koji potiču iz ovog kraja. Vernici dolaze u velikom broju. Naročito u vreme pravoslavnih svetkovina. Često je u dvorištu nekoliko puta više vernika nego u crkvi. Isto je i u drugim manastirima i crkvama u Trebinju i okolini. Oživelo je ovo područje.
„Svakog praznika i nedeljom na liturgiju dolaze vernici iz Trebinja i okoline ali i drugih mesta, iz Crne Gore, Srbije… Posle liturgije često razgovaramo sa vernicima. Njih interesuje istorija manastira, život sestrinstva, naša svakodnevica”, pripoveda igumanija Pavla.
Ona je ovde 27 godina i zaslužna je, zajedno sa osam monahinja, za obnovu i jačanje manastirskog života. Manastirski kompleks, sa dve crkve i konacima za sestrinstvo i za goste, zajedno sa nekropolom stećaka, 2003. godine je proglašen nacionalnim spomenikom BiH. Crkva Svetog Petra, koja je današnji oblik dobila 1906. godine zahvaljujući episkopu i sveštenomučeniku Petru Zimonjiću, tipična je sakralna građevina za ovo podneblje, jednostavne osnove i skromnih dimenzija, sa apsidom prekrivena kamenim pločama, kao i popločanom unutrašnjošću i drvenim ikonostasom.
Crkva Svetog Pavla je neposredno uz Crkvu Svetog Petra, sa njene južne strane. Smatra se da je služila kao saborni hram u kome su obavljana bogosluženja. Arheološka istraživanja Zavoda za zaštitu kulturno-istorijskog i prirodnog nasleđa Republike Srpske ukazuju na nastanak crkve Svetog Pavla u četvrtom veku. Ona je obnovljena 2007. godine uz pomoć ktitora Rodoljuba Draškovića, a u julu iste godine osveštao je episkop zahumsko-hercegovački i primorski Grigorije. Na manastirskom imanju podignuti su vinograd i maslinjak.
Tokom obnove, 1998. godine, a na osnovu areoloških istraživanja, potvrđeno da su ovo veoma stari manastiri, da potiču iz perioda ranog hrišćanstva. U ovom manastiru, pored Crkve apostola Pavla pronađena je krstionica sa primercima novca iz vremena cara Konstantina. Igumanija Pavla kaže da je vladika Atanasije, znajući dobro istoriju, shvativši da je ovo mesto važno za hrišćanstvo, za ovaj kraj, počeo obnovu.
„Time su stvoreni uslovi za dolazak sestrinstva 1999. godine. Povodom dve hiljade godina hrišćanstva obnovljen je opštežiteljni monaški život u ovom manastiru”, ispričala je za „Politiku” igumanija Pavla.
U ovom manastiru planiraju obnovu crkve apostola Petra, na prvobitnim temeljima koji su mnogo veći od postojeće crkve.
„U to doba, početkom 20. veka, Petar Zimonjić nije imao dovoljno novca da bi obnovio crkvu u njenim autentičnim gabaritima. Planiramo novo arheološko istraživanje u unutrašnjosti Crkve apostola Petra. Tu u 20. veku nije bilo istraživanja a verujem da ćemo doći do značajnih spoznaja. Želimo otkriti temelje, a potom obnoviti prvobitnu Crkvu apostola Petra”, objašnjava igumanija Pavla.
Ona pretpostavlja da je Crkva apostola Petra bila dominantna građevina i da je imala status episkopskog sedišta. Petropavlov manastir freskopisan je 2007. godine i jedan je od malobrojnih u Srpskoj pravoslavnoj crkvi koji su u potpunosti oslikale monahinje. Freskopis o životu apostola Pavla započele su monahinje iz manastira Gradac, a završile monahinje Petropavlovog manastira.