Gradiška, Banjaluka –Banjalučanin Ranko Bujić, jedini je srednjovekovni vitez u BiH, koja je pre hiljadu godina bila poznata u Evropi, po profesionalnim ratnicima na konjima, biranim među najboljim vojnicima. U svečanim prilika, njihovi konji bili su prekriveni raskošnim pokrivačem sa puno zlata i bisera. Smatralo se, što je oprema skupocenija da je i vitez je ugledniji. Pravila ponašanja vitezova bila su vernost i čestitost, snaga i odvažnost, hrabrost i veština. Oprema bosanskih vitezova sastojala se od teško probojnog oklopa i pancirne košulje, kacige na kojoj je ponekad stajala perjanica, štita, mača, buzdovana, koplja i bodeža.
Titulu viteza, Ranku Bujiću dodelio je Viteški red “Svetog Nikole” iz Varaždina. U poslednjih nekoliko godina, on oživljava duh vitezova iz srednjeg veka. Zagovornik je formiranja viteškog reda “Čuvari koplja Svetog Georgija” a četvrtu godinu učesnik je Rimskog festivala u Gradišci.
Poseduje luk izrađen u Sloveniji, od sedam vrsta drveta, strele sa čeličnim vrhovima, odoru i grb kojeg je samostalno osmislio. Na grbu su kesten, kao simbol Banjaluke, dva zmaja simbolizuju njegova dva sina i strela, kao znak streličarstva.
“Domet strele je 200 metara a precizni pogoci su do 40 metara. Uslov je mirna ruka, dobro oko, precizno nišanjenje i jaka volja,” objasnio nam je Bujić prilikom demonstracije steličarske veštine. On redovno učestvuje na viteškim turnirima u Srbiji, Hrvatskoj, Sloveniji i Mađarskoj, kao deo tima koji prikazuje istorijske bitke i viteški život srednjeg veka.
Vitezovi su nastali nakon raspada franačke države, koju su istgoričari opisali kao varvarsku, uz Vizantijsko carstvo, najmoćniju na sredozemlju. Tada se, uz već postojeći krug plemića, javlja plemstvo vitezova. Isticali su se po veštinama u mačevanju, borbom kopljima, jahanju…Njihova hrabrost opisana je u mnogim književnim delima.
“Ruke i noge bile su zaštićene kožnim rukavicama i nogavicama. Ratnik je štit držao u jednoj ruci, kako bi odbio udarce protivnika, a u drugoj mač kojim je zadavao smrtne udarce protivniku. Iskusan strelac mogao je odapeti sedam strela u veoma kratkom vremenu, koje je uporedivo sa jednom minutom,” ispričao nam je srednkovekovni vitez Bujić.
Viteška okupljanja u sadašnje vreme, su zanimljivi događaji. Bujić se trudi, počev od opreme, oružja, lukova, strela, meta, da demonstrira i objasni karakteristike života, ratovanja, u doba srednjeg vijeka.
“Davna prošlost, kao da u času oživi, ukaže se. Konjanici sa kopljima u galopu idu u susret, bodu se, ruše na zemlju. U tome se ističu Italijani, bogatom kolekcijom mačeva, kopalja i štitova, Nemci su uspešni u borbama noževima a Slovači u rvanju, što čini suštinu viteških borbi,” kaže Bujić napominjući da na ovim svečanostima ima najviše dece, posmatrača ali i učesnika u programu, obučenih u srednjovekovne tunike, kao nedavno u Gradišci, u Republici Srpskoj.
Terapijom otkrio talenat
Rankovo interesovanje za streličarstvo, nastalo je sasvim slučajno. Ovaj dugodišnji službenik osiguravajućeg društva u Banjaluci, požalio se lekaru zbog bolova u vratu i gornjem delu kičme. Ispostavilo se da je problem nastao usled dugogodišnjeg rada u kancelariji, u istom položaju i lošeg kretanja.
„Lekar, inače moj prijatelj, posavetovao je da se počnem baviti streličarstvom, za mene, do tada nepoznatim sportom, i da je to najbolja terapija. Uvažio sam njegovu sugestiju, prihvatio se luka i strele a zaboravio na bolove, koji su iščezli. Tako sam, ozdravio a u sebi otkrio talenat za ovaj sport,“ objasnio je za „Politiku“ Ranko Bujić, dugogodišnji član Streličarskog kluba “Banjaluka” i osvajač 60 medalja, pehara i diploma na domaćim i svetskim takmičenjima.
Politika / Milan Pilipović