U povodu 150 godišnjice početka Bosanskog ustanka, u Gradišci, je postavljena bista Petra Pecije Popovića, prozvanog Petrović koji je poginuo na Savi u Gašnici 1875. godine, u borbi sa Turcima, u prvoj godini ustanka.
Pecijina bista, rad je vajara Mladena Stajčića nalazi se u Pecijinoj ulici. Svečanost, tim povodom, je danas u 13 časova.
Pecija je rođen 1826. godine u selu Buševiću između Novog i Krupe, od oca Petra i majke Ruže. Imao je šestoricu braće, Niku, Stevu, Đuku, Nikolu, Milu i Lazu i dvije sestre Joku i Stoju.
Pecija je bio najmlađi i njemu je dopalo da čuva blago. Uzimao je puške od oca i braće i samostalno vježbao gađanje. U 22. godini otišao je u goru, u hajduke.
Po narodnom predanju zbog izdaje nekog Ilije Čolanovića, Turci su iznenadili ustanike i nakon dugog i žestokog boja razbili su hajduke od kojih su neki pobjegli u Prosaru, a njih pedesetak sa Pecijom na čelu su ostali da se bore na obali Save . Potjerani turskom silom Pecija i ustanici uspjeli su se dokopati lađe i prijeći preko rijeke, ali bez zaklona, izloženi turskoj puščanoj vatri gotovo svi izginuše.
Samo Pecija i dva čovjeka ostadoše živi, ali Petar, nemirnog i hrabrog duha, umjesto da se skloni, izađe na čistinu i povika: “Evo Turci, neka znadete, Peciju niste ubili, još je živ, i naskoro će Vam se osvetiti”. Tog momenta ga je pogodilo tursko tane i na mjestu ga ubilo. Među narodom je kružila priča da ga nije ubilo puščano zrno već da je puška bila nabijena pšenicom. Mrtvog Peciju sa Ostojom Kormanošem i ostalim junacima sahraniše u selu Jablancu niže Jasenovca, a deset godina nakon pogibije Pecijine su kosti prenešene i pohranjene kod manastira Moštanica podno Kozare blizu Kozarske Dubice. Na njegovom spomeniku piše: “Ja sam ‘ajduk, što ćera ajduke, golema je moja ajdučija.”
Milan Pilipović