Poznate su njegove uloge u filmovima, dramama i serijama “Licem u lice”, “Kaja, ubit ću te”, “Nepokoreni grad”, “Doktor Mladen”, “Mačak pod šljemom”, “Prosjaci i sinovi”, “Oko”, “Debeli lad”, “Kozara”, “Fiškal”, “U registraturi”…, a naročito uloga profesora u kultnoj seriji “Velo misto”.
Kojadinović je rođen u obližnjim Glamočanima 14. februara 1936. godine, a preminuo u Gradišci 20. juna 1982. godine.
Na nadgrobnom spomeniku od bijelog mermera piše: “Umoran od dodira, od ustiju, umoran od čovjeka, krenuh svom udesu, svojoj krhotini.”
Uglješina sestra Slobodanka Vulin, koja je sahranjena pored njega i njihovih roditelja, oca Save i majke Marije, pričala je kako je on igrajući u drami “Mrtvi ne plaćaju porez” u vrijeme gimanzijskih dana u Banjaluci načinio prve glumačke korake.
Osjetivši neponovljivu magiju i čaroliju glume, opredijelio se za Akademiju za kazališnu umjetnost u Zagrebu, koju je završio u klasi slavnog režisera i uglednog profesora Branka Gavele.
Prvi stalni angažman imao je u pozorištu “Komedija”, a nakon pet sezona, 1960. godine, prešao u Hrvatsko narodno kazalište (HNK) gdje je dostigao potpuno glumačko ostvarenje ulogama u velikim predstavama.
Među najznačajnijim su Molijerov “Građanin plemić”, “Demoni” Fjodora Dostojevskog, “Ranjena ptica” Marijana Matkovića, a posebno se istakao kao Horacije u Šekspirovom “Hamletu”.
Iako je cijelim bićem živio za pozorište, široj javnosti je, ipak, poznatiji kao televizijski i filmski glumac.
Pred kraj života osnovao je pozorišnu grupu i širom Jugoslavije igrao Davida Štrpca u Kočićevom “Jazavcu pred sudom”.
Umro je u 46. godini, “u trenutku pravog zrenja njegove glumačke osobenosti”.
Glumac Rade Šerbedžija u Gradišci je rekao da je Kojadinović bio božanstven glumac.
“On je bio moj prijatelj sa kojim sam se baš naigrao na sceni. To je bilo vrijeme popularno po zagrebačkoj televizijskoj drami. Nas dvojica mnogo smo igrali zajedno. Sjećam se našeg glumačkog partnerstva u seriji ‘U registraturi’. Nas dvojica imali smo glavne uloge. Mnogo smo se družili u specifičnom, posebnom glumačkom odjeljenju koje se zvalo Krajišnici, a činili su ga Uglješa, Stevo Krnjajić, Đuro Utješanović i ja.”
Miloš Milinčić, književnik i profesor iz Srpca, u knjizi “Dužnik svoga vremena” napisao je da je Kojadinović istinska glumačka i umjetnička gromada kojim se ponosi cijelo Lijevče. Branka Sančanin uradila je monografiju “Umoran od dodira”, spoj originalne priče i dokumenata, najobimnije djelo koje prikazuje veličinu i značaj Uglješinog glumačkog talenta i dostignuća.
Uglješin ispraćaj
Živko Plotan iz Razboja pričao nam je o Uglješinoj sahrani. Sa ovim glumcem on je ribario na Vrbasu.
“Bila je to velika sahrana sa mnogo poznatih imena, bili su glumci Rade Šerbedžija, Milan Štrljić, Adem Ćejvan, Fabijan Šovagović… Sa Uglješom sam išao u ribolov na Vrbasu, on je to voleo, reka ga je opuštala. Delovao je ozbiljno, malo govorio, a svaka njegova reč je bila na mestu, poučna… Voleo je ovaj kraj i to je uvek pokazivao.”
